Voordat wij, het team achter WelPeil, begonnen om een JA-campagne te voeren (dus, voordat wij de subsidieaanvraag bij de Referendumcommissie hadden ingediend), wisten wij al dat we geen gemakkelijke missie zouden hebben. Maar één ding stond voor ons vast: we moeten Oekraïne helpen. En een Ja voor het Associatieverdrag, is een moreel ja voor die Oekraïners die strijden tegen corruptie.
Goed om te weten: De vóórflyer is niet verspreid. Geen Peil kon er geen canvasser voor vinden. Wat neutraal?
De soldaten bij de vijfde militaire controlepost die wij deze ochtend tegenkomen, gebaren dat we door kunnen rijden. Eindelijk komen wij in Hranitne aan. Het dorp ligt ingeklemd tussen de Oekraïense linies aan één kant, en bewapende milities van de de facto-autoriteiten van de ‘Volksrepubliek van Donetsk’ aan de andere, van elkaar gescheiden door een kleine brug. Dit is de frontlinie van het conflict in Oost-Oekraïne en ook de plaats waar de zestienjarige Dasha woont. Ik ben hier met een team van het UNICEF-veldkantoor van Marioepol, Oekraïne, en wij ontmoeten Dasha bij haar huis aan de rand van het dorp. Zij worstelt om de nieuwe realiteit een plaats te geven. “We kunnen toch met elkaar blijven praten om conflicten te vermijden”, zegt ze tegen ons. “Toch blijven de mensen met elkaar vechten en blijven ze elkaar doden. Kinderen kunnen niet begrijpen waarom het gebeurt, met welk doel.” Lees verder
Er is een groot verschil in beoordeling van de situatie in Oost-Oekraïne door het ja-kamp en het nee-kamp. Dit blijkt wanneer de gevechtshandelingen in de Donbass aan de orde komen. Hoewel beide kampen erkennen dat Poetin er de hand in heeft (gehad), stelt het nee-kamp, dat we het Poetin eigenlijk dit niet kwalijk kunnen nemen, omdat hij al jaren door Europa (EU) buiten spel is gezet. Met andere woorden, het is onze schuld dat het zover is gekomen (voor het gemak wordt de mening van de Oekraïners zelf even buiten beschouwing gelaten).
Het ja-kamp stelt hiertegenover, dat met Poetin niet te dealen valt. Hij vertegenwoordigt een irrationeel totalitair regime. Wij mogen niet opzij gaan voor agressie en slachtoffer Oekraïne niet in de steek laten.
Hoe moeten we de ontwikkelingen in Oekraïne beoordelen? Ondanks de goede communicatiemiddelen die wij hier in ons land hebben, zijn de meningen verdeeld en is het lastig een eerlijk beeld te krijgen van de situatie in Oekraïne. Bijvoorbeeld, hoe moeten we de gevechten in de Donbass waarderen? Lees verder
Vanuit christelijk perspectief is het waardevol dat in Oekraïne vrijheid van godsdienst bestaat. Na de val van de Sovjet-Unie was dat een tijdlang zo in grote delen van de verdwenen superstaat. Geleidelijk aan is Oekraïne helaas een van de witte raven geworden op dit gebied. Bijna overal in de voormalige Sovjet-Unie staat de vrijheid van godsdienst onder druk. Lees verder
In de gebieden van Oekraïne die bezet worden door pro-Russische separatistische rebellen blijft de vervolging toenemen van iedereen die niet tot de Russisch-orthodoxe Kerk behoort.
Milities van de rebellen in Donetsk hebben zalen van Jehova’s getuigen, kerken van de baptisten en gebouwen van de Kerk van Jezus Christus geplunderd en in beslag genomen, zo meldt Al Jazeera America. Lees verder
Berichten over rebellen die kerken bedreigen met vuurpelotons en predikanten gijzelen zijn slechts enkele van de verhalen die sinds najaar 2014 de ronde doen in de door rebellen gecontroleerde regio’s van Oost-Oekraïne.
De bedreiging van de Evangelische Kerken in Oekraïne is een vrij onbekend aspect van de politieke strijd die zich afspeelt tussen de pro-Russische separatisten en de Oekraïense overheid in Kiev. Een delicaat staakt-het-vuren werd bereikt op 5 september 2014, maar kort daarop hebben de rebellen de aanvallen op de luchthaven van Donetsk, een strategische plaats in het conflict, hervat. Lees verder
Broeder Andriy Zelinksyi werd de titel ‘Held van Oekraïne’ toegekend op 06-01-2016
De aantekeningen van de Oekraïense militaire kapelaan Broeder Andriy Zelinskyi uit januari 2015 geven een kijk op de Kerstviering aan het Oekraïense front. Een jaar later is er weinig veranderd: dagelijks komen er verdedigers van Oekraïne om door voortdurende schendingen van het zogenaamde staakt-het-vuren. Op nieuwjaarsdag 2016 alleen al kostten ze aan drie mensen het leven: Ruslan Yurchyshyn, Sashko Koval, Nazar Holyuk. Lees verder
Communistisch regime
Tijdens de oorlog van 1918 tot 1921 veroverde het Rode Leger van de Sovjet-Unie het grootste deel van Oekraïne en werd de Oekraïense Socialistische Sovjetrepubliek (OEkrSSR) gevestigd, die vanaf 1922 deel uitmaakte van de Sovjet-Unie. West-Oekraïne werd na de Pools-Russische Oorlog van 1919 tot 1920 afgestaan aan Polen, en werd na de Sovjet-Russische inval in 1939 weer bij de OEkrSSR ingelijfd.
Het beleid van de Sovjets ontwrichte de Oekraïense maatschappij ernstig, vooral met de ideologisch getinte en gedwongen collectivisatie begin 1929. Tussen 1930 en 1936 liet Stalin meer dan twee miljoen welvarende boerengezinnen, waaronder veel Oekraïners, naar Siberië deporteren. Tussen 1932 en 1933 brak er door onverantwoorde voedsel-requisitie hongersnood uit, die bekend kwam te staan als de Holodomor. Daarbij kwamen in Oekraïne meer dan drie miljoen mensen door hongersnood om het leven. Tussen 1940 en 1941 kwamen daar de deportaties in West-Oekraïne nog bij.
Jan Roos in oneliners boven z’n theewater, Raspoetin mag gesubsidieerd orakelen op Nederlands wc-papier en tonnen worden vrijgemaakt voor een neutrale stem. Het referendum over het Associatieverdrag tussen de Europese Unie en Oekraïne, maakt wat los. Ook de Nederlandse taal wordt er tot het uiterste bij getest. Het blijkt namelijk niet zo eenvoudig te zijn om in goed Nederlands te beschrijven wat in Oekraïne gaande is.
Het Oekraïne-referendum en goed Nederlands
Vadim, een hospik die de amputatie van al zijn ledematen overleefde: ‘Of ik wanhoopte? Ja, natuurlijk. Maar ik wist ook dat ik weer zou kunnen lopen.’ Vadim was medisch instructeur voor hij zijn handen en benen verloor in de slag van Debaltseve. Zijn verhaal is een inspirerend voorbeeld van de kracht die voortkomt uit de wil om te leven. Vadim en zijn vrouw verwachten hun tweede kindje en hij bereidt zich voor om zijn vrouw thuis te kunnen verwelkomen uit de kraamkliniek. Hij doet er ook alles aan om zijn nieuwe baby in de armen te kunnen sluiten.
Lees verder
Uit boek ‘Lest we forget’ (Opdat wij het niet vergeten).
Uitgegeven door: Platform of European Memory and Conscience.
Met financiële ondersteuning van de Europese Commissie
OMELYAN KOVCH werd op 20 augustus 1884 geboren als zoon van de Grieks-katholieke priester Grygorij Kovch, en was voorbestemd om priester te worden, net zoals zijn vader, oom en grootvader vóór hem.
Hij werd geboren in Galicië in het huidige Polen en Oekraïne, waar Oekraïners, Polen en Joden al eeuwenlang naast elkaar leefden. Omelyan studeerde in Rome, huwde en werd priester in de Grieks-katholieke Kerk. Hij kreeg zes kinderen. In de onafhankelijkheidsoorlog tussen 1919 en 1920 was hij kapelaan in het Oekraïens-Galicische leger. Hij verzette zich zowel tegen de bolsjewieken als tegen de nazi´s en werd door beiden vervolgd. Tijdens de Duitse bezetting in de Tweede Wereldoorlog redde hij op heldhaftige wijze Joden, die hij probeerde te beschermen door hen te dopen en te verbergen.
Oproep van de leiders van de Oekraïense Joodse gemeenschap aan de Nederlandse bevolking
Oekraïne, inclusief de Joodse gemeenschap in het land (een van de grootste in Europa), beleeft een van de meest dramatische momenten in de geschiedenis. Voor het eerst in honderden jaren heeft het land waar vele volkeren samenleven de kans om een nieuwe natie te vormen. Deze kans is het gevolg van de overwinning van de burgermaatschappij, een overwinning waarbij Oekraïense Joden een belangrijke rol hebben gespeeld, een overwinning op het autoritaire en corrupte regime van de ex-president Janoekovitsj.
Recente reacties